புகழ் பெற்ற ஆசிரியர்களின் மேற்கோள்கள்-(பகுதி–3)

ஆசிரியர்	முக்கிய மேற்கோள்
கவிமணி தேசிய விநாயகம் பிள்ளை	மங்கையராகப் பிறப்பதற்கே நல்ல மாதவஞ்செய்திட வேண்டுமம்மா
	தோட்டத்தில் மேயுது வெள்ளைப்பசு
	உள்ளத்துள்ளது கவிதை இன்ப உருவெடுப்பது கவிதை
நாமக்கல் வெ. இராமலிங்கம்	கத்தியின்றி ரத்தமின்றி யுத்தமொன்று வருகுது
	தமிழன் என்றொரு இனமுண்டு தனியே அவர்க்கொரு குணமுண்டு
	தமிழனென்று சொல்லடா தலை நிமிர்ந்து நில்லடா
	புரட்சி வேண்டும் புரட்சி வேண்டும் புரட்சி வேண்டுமடா
	கைத்தொழில் ஒன்றை கற்றுக்கொள் கவலை உனக்கில்லை ஒத்துக்கொள்
பாரதிதாசன்	நல்லதொரு குடும்பம் பல்கலைக்கழகம்
	இருட்டறையில் உள்ளதடா உலகம்
	புதியதோர் உலகம் செய்வோம்
	கொலைவாளினை எடடா மிக கொடியோர் செயல் அறவே
	மாங்குயில் கூவிடும் பூஞ்சோலை எமைமாட்ட நினைக்கும் சிரைச்சாலை
	பெண்ணடிமை தீருமட்டும் பேசுந்திருநாட்டு மண்ணடிமை தீர்ந்து வருதல் முயற் கொம்பே
	ஓடப்பர் உயரப்பர் உணரப்பா நீ ஒப்பப்பர் ஆய்விடுவார் உணரப்ப நீ
	தமிழுக்கும் அமுதென்று பேர்- அந்த தமிழ் இன்பத் தமிழ் எங்கள் உயிருக்கு நேர்
	கல்வியில்லாத பெண்கள் களர்நிலம் போன்றவர்கள்
	வள்ளுவனைப் பெற்றதால் பெற்றதே புகழ் வையகமே
	தமிழுக்குத் தொண்டு செய்வோர் சாவதில்லை
தாயுமானவர்	எல்லாரும் இன்புற்று இருக்க நினைப்பதுவே அல்லாமல் வேறு ஒன்று அறியேன் பராபரமே
கண்ணதாசன்	வீடுவரை உறவு வீதி வரை மனைவி
	போற்றுவார் போற்றட்டும் புழுதிவாரித் தூற்றுவார் தூற்றட்டும்
	மனிதன் மாறிவிட்டான் மதத்தில் ஏறிவிட்டான்
	கண்ணிலே நீரெதற்கு காலமெல்லாம் அழுவதற்கு
அறிஞர் அண்ணா	மாற்றான் தோட்டத்து மல்லிகைக்கும் மணமுண்டு
	கடமை, கண்ணியம்,கட்டுப்பாடு
	மறப்போம் மன்னிப்போம்
	எதையும் தாங்கும் இதயம் வேண்டும்
அப்பர்	என் கடன் பணிசெய்து கிடப்பதே
விவேகானந்தர்	விழுமீன் எழுமீன் அயராது எழுமீன்
கபிலர்	உழைப்பின் வாரா உறுதிகள் உளவோ
	நீரின்று அமையா உலகம் போலத் தம்மின்று அமையா நம்நயந்து அருளி(நற்றிணை)
கம்பர்	தமிழ் தழீஇய சாயல்
புத்தர்	ஆசையே துன்பத்திற்கு காரணம்
நேரு	உலகமே உறங்கும் வேளையில் இந்தியா விழித்திருக்கிறது
	காலம் பொன் போன்றது
திருக்குறள்	உள்ளம் எனப்படுவது ஊக்கம்
	குடிசெய்து வாழ்வானைச் சுற்றமாய் சுற்றும் உலகு
	முகத்திரண்டு புண்ணுடையாள் கல்லாதவர்
	வேண்டற்க வென்றிக்கடிதும் சூது
	உழுதுண்டு வாழ்வோரே வாழ்வார்
	பணியுமாம் என்றும் பெருமை
	அன்பின் வழியுது உயிர்நிலை
	பெயர்க்கண்டும் நஞ்சுண்டு அமைவர்
	நயத்தக்க நாகரீகம் வேண்டுபவர்
	உறுபசியும் ஓவாப் பிணியும் செறுபகையும் சேரா தியல்வது நாடு
	இடிப்பாரை இல்லாத ஏமாரா மன்னன் காடுப்பாலில்லானுங் கெடும்
	உள்ளுவதெல்லாம் உயர்வுள்ளல்
	கான முயலெய்த அன்பின்
மணிமேகலை	எவ்வுயிர்க் காயினும் இரங்கல் வேண்டும் மண்டிணி நாலந்து வாழ்வோர்க் கெல்லாம் உண்டி கொடுத்தோர் உயிர் கொடுத்தோரே- தீவதிலகை மணிமேகலைக்குச் சொன்னது
	அறம் எனப் படுவது யாதெனக் கேட்பின் மறவாது இதுகேள் மன்னுயிர்க் கெல்லாம் உண்டியும் உடையும் உறையுளும் -- மணிமேகலை புண்ணிய அரசனுக்கு கூறியது
	உலகம் திரியா, ஓங்கு உயர் விழுச்சீர்ப் பலர் புகழ் மூதூர்ப் - மணிமேகலையின் முதல் வரி
	மாதரொடு புறங்கடை நிறுத்தும் பசிப்பிணி என்னும் பாவி
	காவலன் பேர்ஊர் கணைஎரி ஊட்டிய மாபெரும் பத்தினி மகள், மணிமேகலை
	கள்ளும் பொய்யும் காமமும் கொலையும் உள்ளக் களவும் என்று உரவோர் துறந்தவை
	விளிப்பு அறைபோகாது மெய்புறத்து இடூஉம் பளிக்கறை மண்டபம்